The Artist : เมื่อของเก่ายังขลัง และ พลังของศิลปะที่ทรงเสน่ห์
คงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณกันมากสำหรับหนังเรื่องนี้ เมื่อคว้ารางวัลออสการ์ไปครองถึง 5 ตัว และเป็นรางวัลภาพยนต์ยอดเยี่ยมเสียด้วย พ่วงด้วยรางวัล ผู้กำกับภาพยนตร์, นักแสดงนำชาย(ฌอง ดูฌาร์แดงค์), แต่งหน้า, ออกแบบเครื่องแต่งกาย และดนตรีประกอบ จากการเข้าชิง 10 สาขารางวัล
ใครที่กลัวว่าหนังออสการ์ไม่สนุกดูน่าเบื่อ ดูไม่รู้เรื่อง บอกไว้ก่อนเลยว่าเรื่องนี้ดูง่ายมาก ง่ายเสียจนคิดว่าเป็หนังน้ำเน่าธรรมดาๆด้วยซ้ำ หนังขาวดำเลียนแบบของเก่า ไม่มีเสียงพูด มันมีเสน่ห์ตรงไหนในยุคที่หนัง 3D ครองบ้านครองเมือง เทคโนโลยีล้ำจนเอาหุ่นยนต์มาแปลงร่างกันให้ดู เอาชาวนาวีมาขี่มังกรบินทะลุจอให้เราตะลึง ใช่ มันเป็นสมัยใหม่ มันเป็นศิลปะสมัยใหม่ที่ทำให้เรารู้สึกล้ำไปกับมัน แต่หนังขาวดำที่เหมือนดูชาลี แชปลิน เมื่อ 50 ปีที่แล้วมันให้ความรู้สึกที่ “ขลัง “ การแสดงที่ลื่นไหลและเทคนิคในการนำเสนอหนังเงียบมันเป็นอะไรที่ดูแล้วต้องคาราวะกันเลยทีเดียว และที่สำคัญ เรื่องนี้ “ สนุก “
หนัง The Artist เล่าถึงเรื่องของดาราหนังเงียบในยุคก่อนที่หนังจะมีเสียงพูด จอร์จ วาเลนติน ผู้ขึ้นถึงจุดสูงสุดของวงการ ก่อนที่จะเปลี่ยนเข้าสู่ยุคของหนังมีเสียง และเขาไม่สามารถข้ามยุคมาได้ ทำให้เขาตกต่ำเนื่องจากไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ในขณะที่คลื่นลูกใหม่ เป๊ปปี้ มิลเลอร์ (Bérénice Bejo) ผู้เป็นแฟนคลับของจอร์จและใฝ่ฝันจะก้าวเข้ามาในฮอลลีวู๊ด ได้ยอมรับการเปลี่ยนแปลงและไขว่คว้าอนาคตไว้ ทำให้เธอโด่งดังในยุคของหนังเสียง สวนทางกับจอร์จ แต่ความห่วงใยและความรักของเป๊ปปี้ที่มีต่อจอร์จไม่เสื่อมคลาย จึงทำให้เธอตัดสินใจที่จะกอบกู้ และทำให้ จอร์จ วาเลนติน ยอมรับในการเปลี่ยนแปลงและกลับมาเป็นที่นิยมของผู้ชมอีกครั้งหนึ่ง
สรุป ดูไปเหอะ แต่ถ้ามันทำใจลำบากมากก็ไม่ต้องดู แต่คุณอาจจะพลาดประสปการณ์ดีๆไป
4.5 / 5 คะแนน
เก่าได้อีกนะ ^^
ตอบลบ